«Ազգային» և «պետական» եզրույթները միմյանց հակադրելիս, ավելին՝ այդ համատեքստում աստիճանաբար «պետական» եզրույթը իբրև «եզակիության, կարևորության, պետության կողմից առանձնակի արժևորման» խորհրդանիշ դիտարկելիս, նախ, հարկ է ելակետ ընդունել, որ այդ հարցադրումները սոսկ քաղաքական կողմնորոշման ոլորտից չեն...

Սիրելի հայրենակիցներ, Հայաստանի օրվա իշխանությունների կողմից մարդու իրավունքների, խոսքի ազատության, քաղաքական հալածանքի հերթական աղաղակող փաստը՝ գյումրեցի հետաքննող լրագրող Լիլիթ Աղեկյանի նկատմամբ նախաձեռնած քրեական հետապնդումն է՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 490-րդ հոդվածի 2-րդ մասով, որը նախատեսում է ազատազրկում` երկուսից հինգ տարի ժամկետով:

Նիկոլ Փաշինյանը սոցիալական լուրջ լարվածության կենտրոններ է ստեղծել։ Դրանց հարուցիչներն են․ - Երևանում քաղաքային տրանսպորտի թանկացումը մինչև 300 դրամ, - գույքահարկի կտրուկ բարձրացումը...

Ցանկացած զարգացած երկիր քաղաքացուց հարկվող միջոցները համապատասխանեցնում է նրա եկամուտներին, ոչ թե ծախսերին: Հակառակը, ամրագրված ծախսերը ևս հաշվի են առնվում՝ քաղաքացուն հարկելիս, այն է՝ խոցելի խմբերը ստանում են արտոնություններ, ֆինանսական օգնություն, պարտադիր ծախսերի զեղչեր...

Պատկերացրեք` ինչ-որ բժշկական կենտրոնում, ինչ-որ անալիզներ եք հանձնում և վերջում Ձեզ է տրամադրվում ՄԻԱՅՆ (ԲԱՑԱՌԱՊԵՍ) անալիզը վերցնող բժշկի եզրակացությունը: Իսկ անալիզի բուն տվյալները չեն տրամադրվում (?): Ինչու՞:

Խոզ խանձողների կլանը Հայաստանում իրականացնում է հարկային տեռոր: Զուգահեռաբար գերագույն գլխավոր խոզ խանձողը անդադար լավ ապրելու մասին է խոսում՝ ասես ձեռք առնելով ժողովրդին: Արդարությունը վաղուց խաթարված է մեր երկրում: Ցավոք, դա պատճառ չհանդիսացավ խոզ խանձողների կլանին իշխանությունից հեռացնելու համար:

Օսմանյան կայսրության ժամանակ թուրքերը Արևմտյան Հայաստանում կիրառում էին «ատամի հարկ»։ Ի՞նչ էր դա նշանակում։

Մի երկրում, ուր մարդու վրա կեղծ քրեական գործեր են սարքում, երկիր, որտեղ վարչապետի պաշտոնում գտնվող մարդը ապօրինի ձևով իր կուսակցի հեռախոսի հաղորդագրություններին է տիրանում, ինչ-որ մեկը հույս ունի՞, որ հայտարարագրերով ներկայացված տվյալները գաղտնի կմնան:

Գիտեք, որ մանկահասակ երեխան երբ ինչ-որ խնդիր ունի, ասենք, փորն է ցավում, ականջն է ցավում, ատամ է հանում կամ ուղղակի անհանգիստ է, սկսում է լաց լինել։ Իսկ երեխայի լացը կտրելու համար մեծերը հաճախ ոչ թե լացի պատճառն են փորձում հասկանալ ու լուծել, այլ ամեն կերպ շեղում են երեխայի ուշադրությունը տարբեր հնարքներով։ Թռվռում են երեխայի շուրջբոլորը, լեզու են հանում, բլբլում են։ Մեծերի մի մասը բլբլում է, մյուս մասը արձագանքում է այդ բլբլոցին։ Ինչ-որ անիմաստ բեմադրություն են անում, իրար հրմշտում, գոռգռում։ Մի խոսքով, ամեն տեսակի կապիկություն անում են, որ գոնե մեկ վայրկյան երեխան մոռանա իր խնդրի մասին, դադարի լաց լինել ու ժպտա։ Հաջորդ վայրկյանին ուրիշ կապիկություն են անու` երեխային կրկին շեղելու համար։

նիկոլը մի դակիչի միջոցով որոշեց նահատակ զինվորի հայր Գարիկ Գալեյանին պատժել 2 տարի ռեալ ազատազրկմամբ, ու միաժամանակ անմիջապես փոխել խափանման միջոցն ու Գարիկին ուղարկել տնային կալանքի։